ειπον γαρ εν εαυτοις λογισαμενοι ουκ ορθως ολιγος εστιν και λυπηρος ο βιος ημων και ουκ εστιν ιασις εν τελευτη ανθρωπου και ουκ εγνωσθη ο αναλυσας εξ αδου
2
οτι αυτοσχεδιως εγενηθημεν και μετα τουτο εσομεθα ως ουχ υπαρξαντες οτι καπνος η πνοη εν ρισιν ημων και ο λογος σπινθηρ εν κινησει καρδιας ημων
3
ου σβεσθεντος τεφρα αποβησεται το σωμα και το πνευμα διαχυθησεται ως χαυνος αηρ
4
και το ονομα ημων επιλησθησεται εν χρονω και ουθεις μνημονευσει των εργων ημων και παρελευσεται ο βιος ημων ως ιχνη νεφελης και ως ομιχλη διασκεδασθησεται διωχθεισα υπο ακτινων ηλιου και υπο θερμοτητος αυτου βαρυνθεισα
5
σκιας γαρ παροδος ο καιρος ημων και ουκ εστιν αναποδισμος της τελευτης ημων οτι κατεσφραγισθη και ουδεις αναστρεφει
6
δευτε ουν και απολαυσωμεν των οντων αγαθων και χρησωμεθα τη κτισει ως εν νεοτητι σπουδαιως
7
οινου πολυτελους και μυρων πλησθωμεν και μη παροδευσατω ημας ανθος εαρος
8
στεψωμεθα ροδων καλυξιν πριν η μαρανθηναι
9
μηδεις ημων αμοιρος εστω της ημετερας αγερωχιας πανταχη καταλιπωμεν συμβολα της ευφροσυνης οτι αυτη η μερις ημων και ο κληρος ουτος