ασω δη τω ηγαπημενω ασμα του αγαπητου τω αμπελωνι μου αμπελων εγενετο τω ηγαπημενω εν κερατι εν τοπω πιονι
2
και φραγμον περιεθηκα και εφυτευσα αμπελον εν σωρηκ και ωκοδομησα πυργον εν μεσω αυτης και προληνιον ωρυξα εν αυτω και εμεινα του ποιησαι σταφυλην εποιησεν δε ακανθας
3
και νυν ανθρωπος του ιουδα και οι ενοικουντες εν ιερουσαλημ κρινατε εν εμοι και ανα μεσον του αμπελωνος μου
4
τι ποιησω τω αμπελωνι μου ετι και ουκ εποιησα αυτω διοτι εμεινα ινα ποιηση σταφυλην εποιησεν δε ακανθας
5
νυν δε αναγγελω υμιν τι ποιησω τω αμπελωνι μου αφελω τον φραγμον αυτου και εσται εις διαρπαγην και καθελω τον τοιχον αυτου και εσται εις καταπατημα
6
και ανησω τον αμπελωνα μου και ου μη τμηθη ουδε μη σκαφη και αναβησεται εις αυτον ωσει εις χερσον ακανθαι και ταις νεφελαις εντελουμαι του μη βρεξαι εις αυτον υετον
7
ο γαρ αμπελων κυριου σαβαωθ οικος ισραηλ εστιν και ανθρωπος του ιουδα νεοφυτον ηγαπημενον και εμεινα του ποιησαι κρισιν εποιησεν δε ανομιαν και ου δικαιοσυνην αλλα κραυγην
8
ουαι οι συναπτοντες οικιαν προς οικιαν και αγρον προς αγρον εγγιζοντες ινα του πλησιον αφελωνται μη οικησετε μονοι επι της γης
